سلام بر همراهان پست های آموزشی وبسایت رسمی IDH !
همانگونه که در قسمت قبل از سری پست های آموزشی در حوزه ی استاندارد های وای فای وعده داده بودیم در این قسمت همه چیز درباره ی استاندارد های IEEE 802.11 برای وای فای ( قسمت دوم ) را بررسی خواهیم کرد.
تاریخچه استاندارد های وای فای
ریشه ی فناوری ۸۰۲٫۱۱ را میتوان در قوانین منتشره توسط کمیسیون ارتباطات فدرال ایالات متحده آمریکا درباره ی تخصیص باند ISM جهت استفاده ی بدون مجوز در سال ۱۹۸۵ یافت.
در سال ۱۹۹۱ شرکت NCR / AT & T ( آزمایشگاه حال حاضر نوکیا و شرکت LSI ) پیشگام توسعه ی ۸۰۲٫۱۱ در “نیووهخین” هلند شد.
اولین محصول وایرلسی که به بازار آمد WaveLAN نام داشت که نرخ انتقال داده ای برابر با ۱ و ۲ مگابیت بر ثانیه داشت.
Vic Hayes که برای مدت ۱۰ سال ریاست IEEE 802.11 را برعهده داشت و ” پدر وای فای ” نامیده میشد در طراحی اولیه ی استاندارد های ۸۰۲٫۱۱b و ۸۰۲٫۱۱a در IEEE شرکت نمود.
در سال ۱۹۹۹ اتحادیه ی WiFi شکل گرفت تا نام وای فای به رسمیت شناخته شود.
حال تک تک استاندارد ها را معرفی خواهیم کرد : (در این قسمت اولین استاندارد را با هم خواهیم شناخت)
(IEEE 802.11 (legacy mode
IEEE 802.11 یا به طور صحیح تر IEEE 802.11-1997 یا IEEE 802.11-1999 به نسخه ی اورجینال استاندارد شبکه ی بیسیم IEEE 802.11 اشاره دارد که در سال ۱۹۹۷ منتشر و در سال ۱۹۹۹ واضح و پذیرفته شد.
اما بیشتر پروتکل هایی که با این نسخه ی اولیه شکل گرفته اند امروزه به ندرت استفاده میشوند.
دو نرخ انتقال داده ی خام ۱ و ۲ مگابیت بر ثانیه جهت انتقال داده توسط سه فناوری لایه های فیزیکی تخصیص یافت.
این تکنولوژی های لایه ای عبارت بودند از:
- سیگنال های مادون قرمز (IR) – با ریت ۱ مگابیت بر ثانیه
- طیف گسترش فرکانس – با ریت ۱ یا ۲ مگابیت بر ثانیه
- مدولاسیون DSSS نیز با ریت ۱ یا ۲ مگابیت بر ثانیه
دو مورد آخر در صنایع علمی پزشکی در باند فرکانس ۲٫۴ گیگاهرتز مورد استفاده بود.
برخی از فناوری های WLAN قدیمی تر در فرکانس های کمتری کار میکردند مانند باند U.S. 900 MHz ISM .
IR همچنان بخشی از استاندارد باقی مانده است اما در واقع پیاده سازی نمیشود.
استاندارد اصلی همچنین دسترسی چندگانه ی حامل حسی با اجتناب از برخورد (CSMA/CA) را بعنوان یک روش دسترسی واسطه تعریف کرده است.
درصد قابل توجهی از ظرفیت کانال خام موجود (از طریق مکانیزم CSMA / CA) به منظور ارتقاء قابلیت اطمینان انتقال داده ها در شرایط محیطی متنوع و نامطلوب فدا می شود.
IEEE 802.11-1999 همچنین واحد زمان دودویی TU را به عنوان ۱۰۲۴ μs ( میکرو ثانیه ) تعریف کرد.
کاربرد های استاندارد ۱۹۹۷-IEEE 802.11 :
لااقل ۶ محصول متفاوت و تا حدودی سازگار توسط شرکت های زیر با این استاندارد تجاری سازی شدند :
- (Alvarion (PRO.11 and BreezeAccess-II
- BreezeCom
- (Digital / Cabletron (RoamAbout
- Lucent
- (Netwave Technologies (AirSurfer Plus and AirSurfer Pro
- (Symbol Technologies (Spectrum24
- (Proxim Wireless (OpenAir and Rangelan2
یکی از ضعف های این استاندارد این بود که انتخاب های زیادی را پیش رو میگذاشت و گاها درک و فهم آنها را شدیدا سخت میکرد.
نسخه ی DSSS 802.11 به سرعت به وسیله ی اصلاح ۸۰۲٫۱۱b در سال ۱۹۹۹ گسترش یافت.
این اصلاح نرخ انتقال داده را به ۱۱ مگابیت بر ثانیه رساند.
پذیرش گسترده ی ۸۰۲٫۱۱ از همین نسخه ی اصلاحی ۸۰۲٫۱۱b آغاز گشت که منجر به تولیدات فراگیر توسط فروشندگان شد.
در نتیجه تعداد کمی از شبکه ها در استاندارد ۸۰۲٫۱۱-۱۹۹۷ اجرا شدند.
مشخصات اصلی استاندارد ۱۹۹۷-۸۰۲٫۱۱
تاریخ انتشار: Jun 1997
فرکانس: ۲٫۴ گیگاهرتز
پهنای باند: ۲۲ مگاهرتز
نرخ انتقال داده: ۱ و ۲ مگابیت بر ثانیه
پشتیبانی از جریانهای MIMO: خیر
مدولاسیون ها: DSSS – FHSS
پوشش دهی: محیط بسته ۲۰ و محیط باز ۱۰۰ متر
در قسمت های بعدی استاندارد های دیگر را خواهیم شناخت.
جهت مشاهده ی پست های آموزشی اینجا را کلیک کنید .
جهت مشاهده ی اخبار دنیای فناوری اینجا را کلیک کنید .
